W wyniszczonej porewolucyjnej Francji początku XIX w. rodzi się wielkie dzieło Boże na skalę światową – Żywy Różaniec. Autorką jego z natchnienia Ducha Świętego jest młoda dziewczyna Paulina Jaricot. Ta wspólnotowa modlitwa powstaje jako wsparcie modlitewne dla misji i środek zaradczy na zło, które przeżera ówczesne społeczeństwo. Zaledwie po sześciu latach od powstania zostaje zatwierdzona przez papieża Grzegorza XVI i ubogacona licznymi odpustami.
Modlitwa ta rozpowszechniła się bardzo szybko na całym świecie, o czym świadczy choćby fakt, że do naszej parafii dotarła pod koniec XIX w. Październikowe święto Matki Bożej Różańcowej i czas Misji parafialnych najobficiej zasilały szeregi wspólnoty. Do Żywego Różańca należą wszystkie stany począwszy od dzieci, a kończąc na ludziach w sędziwym wieku.
Stowarzyszenie Żywego Różańca jest wspólnotą zatwierdzoną przez papieża i działa w oparciu o Ceremoniał oraz Statut zatwierdzony przez Episkopat Polski. Pismem formacyjnym wspólnoty dla dorosłych jest miesięcznik „Różaniec”, a dla dzieci „Anioł Stróż”. W każdą I niedzielę miesiąca wspólnota spotyka się na modlitwie różańcowej i Sumie. Po Mszy św. jest zmiana tajemnic różańcowych obowiązkowa dla wszystkich członków co wynika z Ceremoniału. Od tego roku w I niedzielę października odprawiana jest uroczysta Msza św. z procesją do pięciu ołtarzy.
Zadaniem członków Żywego Różańca jest otaczanie modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują idąc za wskazaniami Stolicy Apostolskiej. Szczególnym zaś ich przywilejem jest wierna codzienna odpowiedź na wołanie Matki Bożej – by odmawiać Różaniec. Idąc za wskazaniami papieży i śladami założycielki rodzi się potrzeba aby trwać na adoracji Najświętszego Sakramentu, u którego stóp Paulina czerpała siły by przezwyciężać wszelkie zło. Dysponując przywilejem odmawiania Różańca i zyskiwania odpustów poprzez tę formę modlitwy możemy przyczynić się do ożywienia wiary całej wspólnoty parafialnej.
ks. Zbigniew Kaleciak
